معصومه : (عربي) (مؤنث معصوم) 1- (در قديم) زن بي‌گناه و پاك. + ( معصوم. 1- ؛ 2- (اَعلام) لقب حضرت فاطمه (معصومه) خواهر گرامي امام رضا(ع).

مُعظمه : (عربي، معظمة) 1- بزرگ داشته شده، بزرگ؛ 2- (اعلام) نویسنده بانوی تاجیکستان [1988-1951 میلادی] معظمه فرزند شخصیتی به نام احمد اسفره از استان خجند، تحصیلاتش را در دانشگاه تربیت معلم خجند تمام کرد و از آن پس کار تدریس را در پیش گرفت اما در سال 1978 از خجند به دوشنبه رفت و در هیأت تحریریه ی روزنامه ی مدنیت یا ادبیات و صنعت کنونی به کار پرداخت. نخستین داستان معظمه به نام «سیب قرمز» در 1970 در یکی از نشریات تاجیکستان به نام سودیتی به چاپ رسید و از آن پس داستان هایش پی در پی در نشریات دیگر انتشار می یافت و از برنامه ی ادبی صدای جمهوری تاجیکستان پخش می شد. مجموعه داستان های معظمه در سال 1958 میلادی به نام «اسب سپید» انتشار یافت و چندین داستان از این مجموعه به زبان روسی نیز ترجمه شده، معظمه عمر بسیار کوتاهی داشت و در سی و هفت سالگی درگذشت.

مُعينا : (عربي ـ فارسي) (معين + ا (پسوند نسبت))، منسوب به مُعين، ( مُعين.

مُقدسه : (عربي) (مؤنث مقدس)، 1- مقدس، داراي تقدس و پاكي، مبرا از هر آلودگي، پاك و قابل احترام دانسته شده بويژه از نظر مذهبي؛ 2- آن‌كه از پليدي و زشتي و گناه دوري مي‌كند، پارسا.

مقصوده : (عربي) 1- مطلوب و خواسته شده و محبوب و مورد پسند؛ 2- مورد علاقه.

مُكَرمه : (عربي) (مؤنث مُكَرم)، زن گرامي و عزيز كرده.

مَكيه : (عربي) (مؤنث مكي)، 1- مربوط يا متعلق به مكه؛ 2-اهل مكه؛ 3- (اَعلام) سوره‌هايي از قرآن مجيد كه در مكه نازل شده است.

ملاحت: (عربي) 1- حالتي در چهره كه شخص را دوست داشتني مي‌نمايد، نمكين بودن، با نمك بودن؛ 2- خوشايند بودن، دوست داشتني بودن.

ملايم : (عربي) 1- فاقد شدت و تندي؛ 2- (به مجاز) داراي اخلاق خوش و سازگار با ديگران، مهربان، نرمخو؛ 3- (در حالت قيدي) با نرمي و آهستگي، به آرامي، آهسته؛ 4- (در قديم) داراي تطابق، سازگار، متناسب؛ 5- (در قديم) خوشايند.

مَلك‌جهان : (عربي ـ معرب) 1- فرشته جهان؛ 2- (به مجاز) زيباروترين.